با افزایش آگاهی جهانی از حفاظت از محیط زیست ، صفحه تخریب پذیر یکبار مصرف به عنوان یک جایگزین محبوب برای پلاستیک های سنتی ظاهر شده است. در میان این محصولات ، صفحات تخریب پذیر به دلیل ادعاهای سازگار با محیط زیست به طور گسترده ای ترویج می شوند. با این حال ، یک سؤال مهم باقی مانده است: چه مدت طول می کشد تا چنین صفحاتی کاملاً تجزیه شود؟ پاسخ ساده نیست ، زیرا جدول زمانی تخریب به ترکیب مواد ، شرایط محیطی و استانداردهای صدور گواهینامه بستگی دارد.
1. تعریف "تخریب پذیر": موضوعات مواد
اصطلاح "تخریب پذیر" اغلب سردرگمی ایجاد می کند. تجزیه پذیری واقعی نیاز به تجزیه و تحلیل مواد توسط میکروارگانیسم ها به آب ، دی اکسید کربن و زیست توده در یک بازه زمانی خاص دارد. مواد متداول برای صفحات یکبار مصرف شامل اسید پولیلاکتیک (PLA ، مشتق شده از ذرت ذرت) ، مخلوط های مبتنی بر نشاسته و PBAT (یک پلی استر قابل کمپوست) است.
به عنوان مثال ، صفحات PLA در شرایط کمپوست صنعتی (به طور معمول 40-90 روز) سریعتر تجزیه می شوند اما به دلیل کمبود اکسیژن و فعالیت میکروبی ممکن است برای چندین دهه در دفن زباله ها ادامه یابد. صفحات مبتنی بر نشاسته در محیط های طبیعی سریعتر تخریب می شوند (3-6 ماه در خاک) ، در حالی که ترکیب PBAT به کمپوست کنترل شده نیاز دارد. بنابراین ، انتخاب مواد به طور مستقیم بر سرعت تجزیه تأثیر می گذارد.
2. شرایط محیطی: عامل ساخت یا شکستن
تجزیه بیولوژیکی نسبت به متغیرهای محیطی بسیار حساس است:
امکانات کمپوست صنعتی: با دمای حفظ شده در دمای 50-60 درجه سانتیگراد ، رطوبت بالا و فعالیت میکروبی بهینه شده ، صفحات دارای مجوز کمپوست می توانند ظرف 12 هفته تجزیه شوند.
کمپوست خانگی: دمای پایین تر (20-30 درجه سانتیگراد) و جمعیت میکروبی متغیر تجزیه را به 6 تا 12 ماه افزایش می دهد.
محیط های طبیعی: در تنظیمات خاک یا دریایی ، تجزیه به میزان قابل توجهی کند می شود. PLA که در خاک دفن شده است ممکن است 2-5 سال طول بکشد ، در حالی که صفحات مبتنی بر نشاسته در اقیانوس ها به دلیل آب شور و قرار گرفتن در معرض اشعه ماوراء بنفش می توانند به میکروپلاستیک تقسیم شوند.
یک مطالعه 2021 توسط دانشگاه پلیموت نشان داد که برخی از کیسه های "تخریب پذیر" سه سال در آب دریا سالم مانده اند و شکاف بین ادعاهای آزمایشگاهی و عملکرد دنیای واقعی را برجسته می کنند.
3. استانداردهای صدور گواهینامه: یک سوال از پاسخگویی
جدول زمانی تجزیه نیز به سیستم های صدور گواهینامه گره خورده است. به عنوان مثال:
برچسب صنعتی OK کمپوست (استاندارد اتحادیه اروپا) در شرایط کمپوست در طی 180 روز به 90 ٪ تخریب نیاز دارد.
صدور گواهینامه BPI (ایالات متحده) با ASTM D6400 هماهنگ است و در طی 84 روز در تسهیلات تجاری ، شکست.
با این حال ، بدون مقررات جهانی استاندارد ، محصولاتی با عنوان "تخریب پذیر" ممکن است فاقد تأیید شخص ثالث باشد و منجر به اطلاعات نادرست مصرف کننده شود.
4. چالش ها و راه حل ها
با وجود وعده آنها ، صفحات تخریب پذیر با موانع عملی روبرو هستند:
سوء مدیریت: بیش از 60 ٪ زباله های کمپوست به دلیل زیرساخت های مرتب سازی ناکافی در محل های دفن زباله به پایان می رسند.
Greenwashing: برخی از محصولات حاوی مواد افزودنی غیر قابل تجزیه هستند و مزایای زیست محیطی آنها را تضعیف می کنند.
برای رسیدگی به این مسائل ، دولت ها و صنایع باید با:
زیرساخت های کمپوست و آموزش عمومی را بهبود بخشید.
برای جلوگیری از ادعاهای گمراه کننده ، قوانین برچسب زدن سختگیرانه تر را اجرا کنید.
در مواد پیشرفته مانند PHA (Polyhydroxyalkanoates) سرمایه گذاری کنید ، که در محیط های متنوع سریعتر تخریب می شوند.
تجزیه صفحات زیست تخریب پذیر از هفته ها در مجموعه های کمپوست سازی ایده آل تا سالها - یا حتی پایداری نامحدود - در شرایط زیر حد متوسط ​​متغیر است. در حالی که این محصولات نشان دهنده پیشرفت در پایداری هستند ، اثربخشی آنها به تولید مسئول ، دفع مناسب و پشتیبانی سیستمیک وابسته است. مصرف کنندگان و سیاستگذاران به طور یکسان باید تشخیص دهند که "تخریب پذیر" یک راه حل جادویی نیست بلکه ابزاری است که برای تحقق پتانسیل زیست محیطی خود نیاز به اقدام هماهنگ دارد. فقط از طریق استانداردها و زیرساخت های تحت حمایت علمی می توانیم اطمینان حاصل کنیم که این صفحات هیچ اثری را پشت سر نمی گذارد .