در عصر دوستدار محیط زیست امروزی، ظروف یکبار مصرف زیست تخریب پذیر به انتخاب افراد بیشتری تبدیل شده است. با این حال، اطمینان از تجزیه پذیری کامل این ظروف کار آسانی نیست و نیاز به بررسی و تلاش از بسیاری جهات دارد.
اول از همه، انتخاب مواد اولیه بسیار مهم است. ظروف قابل تجزیه با کیفیت بالا معمولا از مواد طبیعی و زیست تخریب پذیر مانند الیاف گیاهی، نشاسته و غیره استفاده می کنند که این مواد می توانند توسط میکروارگانیسم ها در محیط طبیعی تجزیه شده و در نهایت به آب، دی اکسید کربن و مواد بی ضرر تبدیل شوند. هنگام انتخاب مواد خام، باید اطمینان حاصل شود که منابع آنها قابل اعتماد هستند، کیفیت آنها پایدار است و استانداردهای زیست محیطی مربوطه را رعایت می کنند. به عنوان مثال، الیاف گیاهی باید از جنگل های کاشته شده پایدار یا ضایعات کشاورزی و نشاسته باید از محصولات غیر GMO تهیه شود.
ثانیاً فرآیند تولید نیز تأثیر مهمی بر تجزیه پذیری ظروف غذاخوری دارد. فرآیندهای تولید پیشرفته می تواند اطمینان حاصل کند که ساختار ظروف غذاخوری محکم است و می تواند توسط میکروارگانیسم ها در زمان مناسب تجزیه شود. به عنوان مثال، استفاده از فرآیند قالب‌گیری در دمای بالا و فشار بالا می‌تواند ظروف غذاخوری را بادوام‌تر و بادوام‌تر کند، در حالی که باعث تخریب مواد نیز می‌شود. علاوه بر این، فرآیند تخریب ظروف غذاخوری را می توان با افزودن مواد کمکی تخریب خاص تسریع کرد. این کمک‌ها می‌توانند رشد و تولید مثل میکروارگانیسم‌ها را تقویت کرده و در نتیجه تجزیه مواد را تسریع کنند.
علاوه بر این، استفاده صحیح و روش های جابجایی نیز کلیدی برای اطمینان از تخریب کامل ظروف است. هنگام استفاده از ظروف قابل تجزیه، از قرار دادن آن در معرض دمای بالا، رطوبت بالا یا نور شدید خورشید خودداری کنید تا بر عملکرد تخریب آن تأثیر نگذارید. در عین حال، برای بازیافت و درمان موثر، ظروف غذاخوری باید پس از استفاده دسته بندی و دور ریخته شوند. برای ظروف قابل تجزیه، بهترین راه مقابله با آن، کمپوست کردن آن است. در طول فرآیند کمپوست، میکروارگانیسم ها مواد آلی موجود در ظروف غذاخوری را به کود تجزیه می کنند و بازیافت منابع را درک می کنند.
آگاهی زیست محیطی مصرف کنندگان نیز نقش مهمی ایفا می کند. تنها زمانی که مصرف کنندگان واقعاً به اهمیت ظروف قابل تجزیه پی ببرند و اقدامات مثبتی انجام دهند، می توان از تخریب کامل آنها اطمینان حاصل کرد. بنابراین، ما باید آموزش های زیست محیطی را برای مصرف کنندگان تقویت کنیم، آگاهی های زیست محیطی آنها را بهبود بخشیم و به آنها اجازه دهیم نحوه استفاده صحیح و کار با ظروف قابل تجزیه را درک کنند.3