در حال حاضر در بازار، تکنولوژی تولید غشاهای زیست تخریب پذیر هر روز در حال تغییر است. این فناوری‌ها نه تنها بر انتخاب مواد خام تمرکز دارند، بلکه تحقیقات و نوآوری‌های عمیقی را در فرآیندهای تولید، عملکرد تخریب و سایر جنبه‌ها انجام می‌دهند.
ابتدا، بیایید فناوری غشای زیست تخریب پذیر مبتنی بر نشاسته را بررسی کنیم. این فناوری از نشاسته به عنوان ماده اولیه اصلی استفاده می کند و از خواص تجدید پذیر و زیست تخریب پذیر نشاسته استفاده کامل می کند. بر پایه نشاسته فیلم های زیست تخریب پذیر مزایای آشکاری در هزینه های تولید دارند و برای تبلیغ و کاربرد در مقیاس بزرگ مفید هستند. با این حال، خواص مکانیکی آن نسبتا ضعیف است، که کاربرد آن را در زمینه های خاص تا حدی محدود می کند. به منظور بهبود عملکرد آن، محققان در حال بررسی روش هایی مانند افزودن تقویت کننده ها و بهبود فرآیندهای تولید هستند.
بعدی فناوری غشای زیست تخریب پذیر پلی لاکتیک اسید (PLA) است. به عنوان یک ماده پلیمری کاملاً زیست تخریب پذیر، PLA چشم انداز کاربرد گسترده ای در زمینه غشاهای زیست تخریب پذیر دارد. دارای خواص مکانیکی عالی، پایداری حرارتی بالا و شفافیت و براق بودن آن به فیلم های پلاستیکی سنتی نزدیک است. با این حال، هزینه تولید PLA نسبتاً بالا است، که ارتقاء بازار آن را تا حدی محدود می کند. به منظور کاهش هزینه های تولید، محققان در حال پیشرفت در تحقیق کاتالیزورهای جدید و بهینه سازی شرایط واکنش هستند.
علاوه بر این، فناوری غشای زیست تخریب پذیر مبتنی بر سلولز نیز توجه زیادی را به خود جلب کرده است. سلولز به عنوان یک ماده پلیمری طبیعی دارای مزایایی است که به طور گسترده منبع و قابل تجدید است. غشاهای زیست تخریب پذیر مبتنی بر سلولز نه تنها زیست سازگاری و زیست تخریب پذیری خوبی دارند، بلکه خواص مکانیکی خوبی نیز دارند. با این حال، هزینه ساخت آن بالا است و فرآیند تخریب تحت تأثیر عوامل مختلفی مانند شرایط خاک و گونه‌های میکروبی قرار می‌گیرد. برای غلبه بر این چالش ها، محققان در حال بررسی استراتژی هایی مانند منابع جدید سلولز و فرآیندهای تولید بهبود یافته هستند.
در نهایت، فناوری غشای عکس/زیست تخریب‌پذیر یک فناوری جدید است که مکانیسم‌های تخریب نوری و تخریب زیستی را ترکیب می‌کند. این فناوری می تواند در مدت زمان نسبتاً کوتاهی به تخریب کامل دست یابد و کارایی تخریب را بهبود بخشد. با این حال، فرآیند تولید آن نسبتاً پیچیده است و نیاز به کنترل دقیق مقادیر اضافه شده از حساس‌کننده‌های نوری و تجزیه‌کننده‌های زیستی دارد. علاوه بر این، سرعت تخریب تحت تأثیر شرایط نوری و فعالیت میکروبی است. به منظور بهبود پایداری و کنترل پذیری آن، محققان در حال پیشرفت در تحقیق در مورد حساس کننده های نوری و تجزیه زیستی جدید، بهینه سازی فرآیندهای تولید و غیره هستند.
به طور خلاصه، فن‌آوری‌های مختلف تولید غشاهای زیست تخریب‌پذیر دارای مزایا، معایب و زمینه‌های کاربردی منحصربه‌فرد خود هستند. هنگام انتخاب فناوری مورد استفاده، عواملی مانند هزینه، عملکرد و سازگاری با محیط زیست باید در نظر گرفته شوند. با پیشرفت علم و فناوری و تعمیق تحقیقات، ما بر این باوریم که فناوری‌های جدید، کارآمد و سازگار با محیط‌زیست تولید غشای زیست تخریب‌پذیر در آینده در دسترس خواهند بود و سهم بیشتری در حفاظت از محیط زیست خواهند داشت. در عین حال، ما همچنین امیدواریم که دولت ها، شرکت ها و موسسات تحقیقاتی بتوانند همکاری ها را برای ترویج مشترک تحقیق و توسعه و استفاده از فناوری غشاهای زیست تخریب پذیر تقویت کنند و به هدف توسعه پایدار دست یابند.