در محیط بازار امروز با افزایش آگاهی زیست محیطی، ظروف یکبار مصرف زیست تخریب پذیر مورد توجه گسترده قرار گرفته است. این نوع ظروف غذاخوری عمدتاً در مواد متداول زیر تولید می شوند که هر کدام تفاوت های عملکرد منحصر به فرد خود را دارند.
اولین مورد مواد خمیری است. ظروف پالپ از الیاف گیاهی طبیعی مانند چوب، بامبو و غیره ساخته شده اند. مزایای قابل توجهی دارد: تجزیه پذیری زیستی خوبی دارد، می تواند به سرعت در محیط طبیعی تجزیه شود و حداقل آلودگی را برای منابع آب و خاک دارد. علاوه بر این، ظروف خمیر کاغذ دارای بافت سبک، استفاده راحت و هزینه نسبتاً کم هستند که آن را برای تولید در مقیاس بزرگ و کاربرد وسیع مناسب می‌سازد. با این حال، ظروف خمیر کاغذ دارای عایق رطوبتی و مقاومت حرارتی ضعیفی هستند. وقتی در معرض آب قرار می گیرد به راحتی نرم و تغییر شکل می یابد و نمی تواند مواد غذایی با دمای بالا را در خود نگه دارد. در غیر این صورت، مواد مضر ممکن است نشت کند، که سناریوهای استفاده از آن را تا حدی محدود می کند.
مواد پلی لاکتیک اسید (PLA) نیز معمولا استفاده می شود. PLA از منابع گیاهی تجدیدپذیر مانند نشاسته ذرت مشتق شده است. بسیار زیست تخریب پذیر است و به تدریج در شرایط کمپوست به آب و دی اکسید کربن تجزیه می شود. ظروف غذاخوری PLA دارای استحکام بالایی هستند، می توانند در برابر ضربه های خارجی خاص مقاومت کنند، ظاهری صاف دارند، انعطاف پذیری خوبی دارند و می توان آنها را به اشکال مختلف و نفیس درآورد. با این حال، دمای مقاوم در برابر حرارت PLA به طور کلی حدود 60 درجه سانتیگراد است، به راحتی در دماهای بالا تغییر شکل می دهد و سرعت تخریب آن کمی کندتر از خمیر کاغذ در یک محیط معمولی است. برای تخریب بهتر به شرایط کمپوست خاصی نیاز دارد.
مواد مخلوط نشاسته نیز وجود دارد. این ماده نشاسته را با سایر پلیمرها یا مواد افزودنی تجزیه پذیر مخلوط می کند و مزایای مواد متعدد را با هم ترکیب می کند. تجزیه پذیری خوبی دارد و می تواند به طور طبیعی در مدت زمان معینی تجزیه شود. از نظر عملکرد، استحکام و چقرمگی آن بهتر از خمیر خالص است و مقاومت حرارتی آن نیز بهبود یافته است که می تواند نیازهای نگهداری غذای گرم را تا حدودی برطرف کند. با این حال، به دلیل ترکیبات پیچیده، فرآیند تولید نسبتاً دست و پا گیر است و هزینه آن نیز افزایش خواهد یافت. علاوه بر این، عملکرد مواد مخلوط نشاسته با فرمول های مختلف بسیار متفاوت است و کنترل پایداری کیفیت دشوار است.
برای صنعت رستوران و مصرف کنندگان مهم است که انواع مواد و تفاوت های عملکردی این ظروف یکبار مصرف زیست تخریب پذیر را درک کنند. شرکت های پذیرایی می توانند مناسب ترین ظروف قابل تجزیه را بر اساس نیازهای تجاری خود و ویژگی های ظرف خود انتخاب کنند، که نه تنها می تواند الزامات حفاظت از محیط زیست را برآورده کند، بلکه ایمنی غذا و تجربه غذاخوری را نیز تضمین می کند. هنگامی که مصرف کنندگان ظروف یکبار مصرف را انتخاب می کنند، همچنین می توانند بر اساس این دانش تصمیمات مصرف سازگار با محیط زیست هوشمندانه تری اتخاذ کنند و مشترکاً به حفاظت از محیط زیست جهانی کمک کنند. با پیشرفت مداوم تکنولوژی، من معتقدم که مواد و عملکرد ظروف قابل تجزیه به بهینه شدن ادامه خواهد داد و راحتی بیشتری را برای زندگی سبز ما به ارمغان می آورد.