در جامعه امروزی آگاهی های زیست محیطی در حال افزایش است و مردم در انتخاب ظروف غذاخوری خود به حفظ محیط زیست و پایداری بیشتر توجه می کنند. ظروف یکبار مصرف زیست تخریب پذیر به عنوان یک نوع جدید از ظروف سفره، مزایای زیست محیطی و اقتصادی زیادی در مقایسه با ظروف سنتی دارد.
اول از همه، از منظر حفاظت از محیط زیست، ظروف یکبار مصرف قابل تجزیه مزایای قابل توجهی دارند. ظروف غذاخوری سنتی معمولاً از موادی مانند پلاستیک، سرامیک، شیشه و ... ساخته می شوند که به سختی در محیط طبیعی تخریب می شوند و باعث آلودگی شدید خاک، منابع آب و هوا خواهند شد. ظروف یکبار مصرف تجزیه پذیر از مواد زیست تخریب پذیر مانند الیاف گیاهی و نشاسته استفاده می کنند که می توانند توسط میکروارگانیسم ها در محیط طبیعی تجزیه شده و در نهایت به آب، دی اکسید کربن و مواد آلی تبدیل شوند، بدون اینکه باعث آلودگی محیط زیست شوند. علاوه بر این، فرآیند تولید ظروف یکبار مصرف تجزیه پذیر نیز نسبتاً سازگار با محیط زیست است و معمولاً از منابع تجدیدپذیر به عنوان مواد خام استفاده می کند و وابستگی به منابع تجدید ناپذیر مانند نفت را کاهش می دهد.
ثانیا، ظروف یکبار مصرف تجزیه پذیر نیز در هنگام استفاده راحت تر و بهداشتی تر هستند. ظروف غذاخوری سنتی نیاز به تمیز کردن و ضد عفونی کردن دارند که نه تنها منابع آب را هدر می دهد، بلکه به راحتی باکتری ها را پرورش می دهد. ظروف قابل تجزیه یکبار مصرف را می توان مستقیماً بدون تمیز کردن و ضد عفونی کردن استفاده کرد و از خطر عفونت متقاطع جلوگیری کرد. در عین حال، طراحی ظروف قابل تجزیه یکبار مصرف کاربرپسندتر است، معمولاً دارای ویژگی های سبکی و حمل آسان است که استفاده از آن برای افراد در موقعیت هایی مانند ناهار خوری و پیک نیک راحت است.
از نظر اقتصادی، ظروف یکبار مصرف قابل تجزیه نیز دارای مزایای خاصی هستند. اگرچه قیمت واحد ظروف یکبار مصرف تجزیه پذیر ممکن است کمی بالاتر از ظروف غذاخوری سنتی باشد، اما هزینه کلی ممکن است با توجه به راحتی و حفاظت از محیط زیست کمتر باشد. به عنوان مثال در برخی از رستوران ها و فست فودها در صورت استفاده از ظروف سنتی نیاز به استخدام ماشین ظرفشویی مخصوص برای نظافت و ضدعفونی است که این امر باعث افزایش هزینه های کارگری می شود. استفاده از ظروف یکبار مصرف تجزیه پذیر می تواند باعث صرفه جویی در این قسمت از هزینه و در عین حال کاهش هدر رفت منابع آب و هزینه تصفیه فاضلاب شود. علاوه بر این، فرآیند تولید ظروف قابل تجزیه یکبار مصرف نسبتاً ساده است و هزینه تولید نسبتاً پایین است. با پیشرفت مداوم تکنولوژی و گسترش مداوم بازار، انتظار می رود قیمت آن نیز به تدریج کاهش یابد.
با این حال، ظروف یکبار مصرف تجزیه پذیر دارای کاستی هایی نیز هستند. به عنوان مثال، عملکرد برخی از مواد تجزیه پذیر ممکن است به خوبی مواد سنتی نباشد، مانند استحکام، مقاومت در برابر حرارت و سایر جنبه ها ممکن است فاقد آن باشند. علاوه بر این، سهم بازار فعلی ظروف قابل تجزیه یکبار مصرف هنوز نسبتاً کم است و آگاهی و پذیرش مصرف کنندگان باید بهبود یابد.
در مقایسه با ظروف غذاخوری سنتی، ظروف یکبار مصرف زیست تخریب پذیر دارای مزایای زیست محیطی و اقتصادی آشکاری است. با بهبود مستمر آگاهی زیست محیطی و پیشرفت مداوم فناوری، انتظار می رود ظروف یکبار مصرف زیست تخریب پذیر در آینده به طور گسترده تری مورد استفاده قرار گیرند.