در عصر آگاهانه محیط زیست امروزی، سفره یکبار مصرف زیست تخریب پذیر e به تدریج تبدیل به یک انتخاب جدید برای مردم می شود. بنابراین، فرآیند تجزیه زیستی این ظروف چگونه به دست می آید؟
اول از همه، درک مفهوم تجزیه زیستی کلیدی است. تجزیه بیولوژیکی به تجزیه مواد آلی به مواد بی ضرر مانند دی اکسید کربن، آب و زیست توده از طریق عمل میکروارگانیسم ها (مانند باکتری ها، قارچ ها و غیره) در محیط طبیعی اطلاق می شود. برای ظروف یکبار مصرف زیست تخریب پذیر، اجزای اصلی آن معمولاً مواد طبیعی یا مواد مصنوعی زیست تخریب پذیر هستند.
مواد طبیعی مانند الیاف گیاهی و نشاسته مواد اولیه رایج برای ظروف قابل تجزیه زیستی هستند. این مواد توسط آنزیم های ترشح شده توسط میکروارگانیسم ها در محیط طبیعی تجزیه می شوند. به عنوان مثال، نشاسته تحت تأثیر میکروارگانیسم ها به مواد قندی ساده مانند گلوکز تجزیه می شود. این مواد قندی بیشتر توسط میکروارگانیسم ها برای متابولیسم و ​​رشد استفاده می شوند و در نهایت به دی اکسید کربن و آب تبدیل می شوند. الیاف گیاهی به تدریج از طریق تجزیه میکروارگانیسم ها به مولکول های کوچکتر شکسته می شوند و در نهایت به طور کامل تجزیه می شوند.
مواد مصنوعی زیست تخریب پذیر معمولاً پلیمرهایی با طراحی خاص هستند. این پلیمرها از نظر ساختاری با پلاستیک های سنتی متفاوت هستند و حاوی پیوندهای شیمیایی هستند که به راحتی توسط میکروارگانیسم ها مورد حمله قرار می گیرند. به عنوان مثال، در برخی از مواد پلی استری زیست تخریب پذیر، پیوندهای استری توسط آنزیم های ترشح شده توسط میکروارگانیسم ها هیدرولیز می شوند که مولکول های پلیمر را به قطعات کوچکتر می شکند. این قطعات بیشتر توسط میکروارگانیسم ها تجزیه شده و در نهایت تجزیه می شوند.
علاوه بر خواص خود ماده، شرایط محیطی نیز نقش مهمی در فرآیند تجزیه زیستی ایفا می کند. دما، رطوبت و محتوای اکسیژن مناسب عوامل کلیدی در ترویج تجزیه زیستی هستند. در محیط های گرم و مرطوب، فعالیت میکروارگانیسم ها بیشتر است و سرعت تجزیه زیستی نیز تسریع می شود. در محیط های خشک یا سرد، سرعت تجزیه زیستی کندتر است.
علاوه بر این، نحوه دفع زباله نیز بر روند تجزیه زیستی ظروف قابل تجزیه بیولوژیکی تأثیر می گذارد. اگر این ظروف با زباله های معمولی دفن شوند، به دلیل کمبود اکسیژن و شرایط مناسب دما و رطوبت، سرعت تجزیه زیستی بسیار کند خواهد بود. در صورت اتخاذ روش کمپوست، ظروف قابل تجزیه زیستی با سایر زباله های آلی کمپوست می شوند. در شرایط مناسب، میکروارگانیسم‌ها به سرعت تکثیر می‌شوند و فرآیند تجزیه زیستی را تسریع می‌کنند.
فرآیند تجزیه زیستی ظروف یکبار مصرف زیست تخریب پذیر از طریق خواص خود ماده و عمل میکروارگانیسم ها در محیط طبیعی به دست می آید. انتخاب ظروف زیست تخریب پذیر نه تنها می تواند آلودگی محیط زیست را کاهش دهد، بلکه به توسعه پایدار کمک می کند.