با بهبود مستمر آگاهی زیست محیطی، ظروف یکبار مصرف زیست تخریب پذیر روز به روز محبوب تر می شود. با این حال، به عنوان یک ماده در تماس مستقیم با غذا، استانداردهای ایمنی آن بسیار مهم است.
اول از همه، انتخاب مواد برای ظروف یکبار مصرف زیست تخریب پذیر باید الزامات ایمنی مواد غذایی را برآورده کند. به طور کلی، مواد زیست تخریب پذیر عمدتاً شامل مواد مبتنی بر نشاسته، مواد الیاف گیاهی و غیره است. این مواد می توانند توسط میکروارگانیسم ها در محیط طبیعی تجزیه شوند و محیط را آلوده نکنند. در عین حال، آنها نمی توانند حاوی مواد مضر برای بدن انسان مانند فلزات سنگین، مواد شیمیایی سمی و غیره باشند.
ثانیاً، خواص فیزیکی ظروف غذاخوری نیز باید استانداردهای خاصی را رعایت کند. به عنوان مثال استحکام ظروف غذاخوری باید کافی باشد و در حین استفاده به راحتی شکسته یا تغییر شکل ندهد. در عین حال، آب بندی ظروف غذاخوری نیز باید خوب باشد تا از نشت مواد غذایی و ورود آلاینده های خارجی جلوگیری شود.
علاوه بر این، استانداردهای بهداشتی برای ظروف یکبار مصرف زیست تخریب پذیر نیز بسیار سختگیرانه است. ظروف غذاخوری باید در طول فرآیند تولید تحت ضدعفونی دقیق قرار گیرند تا اطمینان حاصل شود که هیچ گونه آلودگی میکروبی مانند باکتری و ویروس روی سطح آن وجود ندارد. علاوه بر این، بسته بندی ظروف غذاخوری نیز باید الزامات بهداشتی را برآورده کند و به طور موثر از ظروف غذاخوری در برابر آلودگی خارجی محافظت کند.
از نظر خواص شیمیایی، ظروف یکبار مصرف تجزیه پذیر نمی توانند با مواد موجود در غذا واکنش شیمیایی داده و مواد مضر برای بدن انسان تولید کنند. به عنوان مثال، ظروف غذاخوری نه می توانند مواد مضر را آزاد کنند و نه می توانند بر طعم و ارزش غذایی غذا تأثیر بگذارند.
علاوه بر این، برچسب و آرم ظروف یکبار مصرف تجزیه پذیر نیز باید با استانداردهای مربوطه مطابقت داشته باشد. برچسب باید به وضوح مواد، استفاده، اقدامات احتیاطی و سایر اطلاعات ظروف غذاخوری را نشان دهد تا مصرف کنندگان بتوانند به درستی از آن استفاده کنند.
به منظور اطمینان از اجرای دقیق استانداردهای ایمنی ظروف قابل تجزیه یکبار مصرف، بخش های مربوطه مجموعه ای از روش ها و استانداردهای آزمایش را تدوین کرده اند. تولیدکنندگان باید مطابق با این استانداردها تولید کنند و نظارت و آزمایش توسط بخش های مربوطه را بپذیرند.