در عصر افزایش آگاهی زیست محیطی امروزی، ظروف یکبار مصرف زیست تخریب پذیر به تدریج به یک مورد علاقه جدید در بازار تبدیل می شود. و فرآیند تولید آن مستقیماً عملکرد ظروف غذاخوری را تعیین می کند.
اول از همه، فرآیند تولید بر عملکرد تخریب ظروف غذاخوری تأثیر می گذارد. مزیت اصلی ظروف قابل تجزیه این است که می توانند به سرعت در محیط طبیعی تجزیه شوند و آلودگی محیط را کاهش دهند. در فرآیندهای تولید مختلف از مواد اولیه و افزودنی های متفاوتی استفاده می شود که بر سرعت تخریب و درجه ظروف غذاخوری تأثیر می گذارد. به عنوان مثال، ظروف غذاخوری تولید شده با فرآیند قالب گیری با پرس گرم با استفاده از الیاف گیاهی طبیعی به عنوان مواد اولیه معمولاً عملکرد تخریب خوبی دارند. این فرآیند می تواند باعث شود که الیاف گیاهی تحت یک دما و فشار خاص به طور محکم با هم ترکیب شوند تا یک ساختار ظروف جامد را تشکیل دهند و در عین حال می توانند به سرعت توسط میکروارگانیسم ها در محیط طبیعی تجزیه شوند. برخی از ظروف قابل تجزیه که با مواد مصنوعی شیمیایی تولید می‌شوند، اگرچه عملکرد تخریب خاصی نیز دارند، ممکن است تجزیه کامل مدت بیشتری طول بکشد.
ثانیاً فرآیند تولید نیز تأثیر مهمی در استحکام و دوام ظروف دارد. به عنوان ظروف یکبار مصرف، اگرچه نیازی به استحکام و دوام بیش از حد ندارد، اما باید در هنگام استفاده معمولی نیز بتواند فشار و ضربه خاصی را تحمل کند و به راحتی شکسته یا تغییر شکل ندهد. عواملی مانند روش قالب گیری، کنترل دما و تنظیم فشار در فرآیند تولید بر استحکام و دوام ظروف غذاخوری تأثیر می گذارد. به عنوان مثال، ظروف قابل تجزیه زیستی که توسط قالب گیری تزریقی تولید می شوند، می توانند به استحکام بالاتر و دوام بهتری دست یابند زیرا مواد را می توان با کنترل دقیق دما و فشار در طول فرآیند قالب گیری به طور مساوی توزیع کرد. با این حال، برخی از ظروف غذاخوری که دست ساز هستند یا به سادگی به صورت مکانیکی شکل می گیرند ممکن است از نظر استحکام و دوام ضعیف عمل کنند.
علاوه بر این، فرآیند تولید نیز بر ظاهر و بافت ظروف غذاخوری تأثیر می گذارد. یک فرآیند تولید خوب می تواند سطح ظروف غذاخوری را صاف، رنگ یکنواخت و از نظر بافت خوب کند و تجربه مصرف کننده را بهبود بخشد. به عنوان مثال با استفاده از فناوری پیشرفته چاپ می توان نقش ها و متن های نفیس را روی سطح ظروف چاپ کرد تا زیبایی ظروف غذاخوری را افزایش دهد. در عین حال، انتخاب مواد اولیه و افزودنی های مناسب نیز می تواند بافت ظروف غذاخوری را بهبود بخشد و آن را راحت تر و دوستدار محیط زیست کند.
علاوه بر این، پایداری و قابلیت اطمینان فرآیند تولید نیز از عوامل مهم مؤثر بر عملکرد ظروف غذاخوری است. یک فرآیند تولید پایدار و قابل اعتماد می تواند ثبات کیفیت ظروف غذاخوری را تضمین کند، نرخ معیوب را کاهش دهد و کارایی تولید را بهبود بخشد. این امر مستلزم بهینه سازی مستمر فرآیند تولید، تقویت کنترل کیفیت و بهبود اتوماسیون و دقت تجهیزات است.3