در عصر دوستدار محیط زیست امروزی، ظروف یکبار مصرف زیست تخریب پذیر روز به روز محبوب تر می شود. با این حال، اطمینان از مقاومت در برابر حرارت و دوام این ظروف برای مصرف کنندگان و بازرگانان بسیار مهم است. بنابراین، چگونه می توانیم به این هدف برسیم؟
اول از همه، انتخاب مواد کلیدی است. در حال حاضر، مواد متداول ظروف قابل تجزیه موجود در بازار عمدتاً الیاف گیاهی، پلاستیک های مبتنی بر نشاسته و اسید پلی لاکتیک هستند. ظروف غذاخوری الیاف گیاهی معمولاً از مواد طبیعی مانند باگاس نیشکر و کاه گندم ساخته می شوند و مقاومت خوبی در برابر حرارت و دوام خاصی دارند. پلاستیک های مبتنی بر نشاسته از نشاسته به عنوان ماده اولیه اصلی ساخته می شوند و با افزودن مواد قابل تجزیه دیگر ساخته می شوند. مقاومت حرارتی آنها نسبتاً ضعیف است، اما همچنان می توانند ثبات خوبی را در محدوده دمایی مناسب حفظ کنند. پلی لاکتیک اسید نوع جدیدی از مواد تجزیه پذیر با مقاومت حرارتی بالا و دوام خوب است. این یکی از ایده آل ترین مواد قابل تجزیه ظروف غذاخوری در حال حاضر است.
هنگام انتخاب مواد، لازم است سناریوهای استفاده و الزامات ظروف غذاخوری را در نظر بگیرید. اگر برای نگهداری غذای گرم یا نوشیدنی گرم استفاده می شود، باید موادی با مقاومت حرارتی بهتر انتخاب کرد. در عین حال، دوام ظروف غذاخوری را نیز باید در نظر گرفت تا در حین استفاده به راحتی شکسته یا آسیب نبیند. علاوه بر این، عملکرد مواد را می توان با افزودن برخی از عوامل تقویت کننده و تثبیت کننده ها مانند نانوسلولز، سیلیس و غیره بهبود بخشید که می تواند استحکام و مقاومت در برابر حرارت را افزایش دهد.
ثانیا، فرآیند تولید نیز تأثیر مهمی بر مقاومت حرارتی و دوام ظروف غذاخوری دارد. تکنولوژی تولید پیشرفته می تواند مواد را یکنواخت تر و متراکم تر کند و در نتیجه عملکرد ظروف غذاخوری را بهبود بخشد. به عنوان مثال، استفاده از فرآیند قالب گیری با دمای بالا و فشار بالا می تواند ظروف الیاف گیاهی را بادوام تر کند، در حالی که استفاده از فرآیند قالب گیری تزریقی می تواند اندازه ظروف پلی لاکتیک اسید را دقیق تر و عملکرد را پایدارتر کند.
علاوه بر این، در طول فرآیند تولید، کنترل کیفیت دقیق مورد نیاز است. بازرسی دقیق و غربالگری مواد خام برای اطمینان از مطابقت با استانداردهای کیفیت. در عین حال، نظارت دقیق بر هر لینک در فرآیند تولید برای اطمینان از ثبات کیفیت محصول. به عنوان مثال، پارامترهایی مانند دمای قالب گیری، فشار و زمان را کنترل کنید تا از عملکرد ظروف غذاخوری در بهترین حالت اطمینان حاصل کنید.
در نهایت، استفاده صحیح و روش‌های نگهداری می‌تواند طول عمر ظروف قابل تجزیه را افزایش دهد. در حین استفاده، ظروف غذاخوری باید از قرار گرفتن در معرض دمای بالا، رطوبت بالا یا نور مستقیم خورشید خودداری شود تا بر عملکرد آن تأثیر بگذارد. در عین حال باید از خراشیدن اجسام نوک تیز بر روی سطح ظروف جلوگیری شود تا آسیبی به ظروف غذاخوری وارد نشود. در طول نگهداری، ظروف غذاخوری را باید در مکانی خشک و دارای تهویه نگهداری کرد تا از رطوبت و آلودگی جلوگیری شود.